Het lijkt een beetje een knullig thema, maar het wordt steeds meer een echte liberale kwestie: het gevecht om de koopzondag. En het wordt met de dag gekker. Nou heeft deze week in Waalre een supermarkt een wekelijkse …… sjoelcompetitie bedacht om een evenementenvergunning in de wacht te slepen, opdat ze open kunnen op zondag. Na de Franse Grootmoederdag als feestelijke reden om in Amsterdam open te kunnen zijn voorwaar een nieuw hoogtepunt van inventiviteit!
Want ook anno 2010 is het officieel verboden om op zondag de deur te openen.
Alleen feestdagen of speciale gemeentelijke toerismebepalingen rechtvaardigen uitzonderingen op die regel. Waarmee vervolgens natuurlijk op groteske wijze gesjoemeld wordt, want driekwart van de Nederlanders wil gewoon winkelen op zondag. Maar ja, de Christen-unie kreeg bij de formatie van dit op z’n laatste benen strompelende kabinet ook een kluifje toegeworpen en het kabinet ging de zondagse opening zelfs nog verder inperken.
Wat een onliberale onzin allemaal! Slechts 7% van de Nederlanders (het is allemaal onderzocht) is op religieuze gronden tegen openstelling op zondag. Maar zelfs die 7% wil ik als liberaal graag tegemoet komen: ik leg hen geen strobreed in de weg om desnoods drie keer op zondag naar de kerk te gaan. Maar mag een ander dan gewoon winkelen als-ie daar zin in heeft? Shoppen en een beetje slenteren op zondag is óók zondagsrust. Bovendien regelt ook hier de markt het.
Als mijn liberale voorstel gevolgd zou zijn om het aan de winkelier over te laten of hij of zij op zondag open wil of niet, loopt het heus wel goed. Er is immers geen kledingzaak in Spakenburg, ik heb het al duizend keer gezegd, die zondagmorgen de deuren zal willen openen. Maar het monsterverbond van SP, SGP, Christen-unie, CDA en Partij van de Arbeid knevelt ons vrolijk vast in de opgelegde zondagsrust.
Er wordt van alles en nog wat met de haren bijgesleurd. “Een rustmoment in de week is nodig en nuttig en goed, want anders rennen we zeven dagen in de week als een gek in de rondte en komen we nooit tot rust”, wordt gezegd. Daar zit wat in, alhoewel ik iemand die z’n leven onrustig wil inrichten ook van harte vrij wil laten om dat te doen als-ie daar zin in heeft. Maar oké, een rustpunt is goed voor een individu en daarmee nastrevenswaardig. Vanuit de politiek dan toch hooguit als goedbedoeld advies, zou ik zeggen. En dan nog: laat ieder individu zélf uitmaken waar, hoe en wanneer dat rustpunt valt. Voor mij is dat bij voorkeur een deel van de zaterdag; boodschappen doe ik vaak rond tegen zevenen op vrijdag, heerlijk rustig. En zondagochtend lees ik graag alle kranten van de voorbije week. Wie ben ik om een ander voor te schrijven hoe hij z’n leven indeelt? Ik ga Bas van der Vlies van de SGP toch ook niet verplichten om op woensdag in plaats van zondag naar de kerk te gaan? Het land zou te klein zijn – en terecht. Maar waarom gebeurt het de facto wel andersom?
De smoes is dat werknemers gedwongen worden om op zondag te werken. De feiten zijn dat veel mensen graag een klein baantje willen op zondag en dat niemand die niet wil, verplicht wordt te werken. Zeven dagen per week werken is verboden. Terecht. Maar laat ook hier iedereen vrij op welke dagen er niet gewerkt wordt.
Dit lijkt allemaal gesneden koek. Vergeet dat echter maar. Ook de schijnliberalen van D66 en Groen Links zijn op dit punt niet te vertrouwen. Ze willen het aan de gemeenteraad overlaten of winkels wel of niet op zondag open mogen. Weliswaar tout court en zonder rare bokkesprongen met toerismesmoezen en nepfeestdagen, maar toch. Want als een gemeenteraad in meerderheid uit dezelfde perfide cocktail van links en christelijk bestaat als vandaag in de Kamer, gaat de koopzondag niet door. Slecht voor de consument, vind ik. En zeker ook slecht voor die winkeliers die getroffen worden door een verbod, terwijl een gemeente drie kilometer verderop met een grote VVD ervoor zorgt dat z’n concurrent gewoon open is.
Vrijgeven dus, deze kwestie. Want Nederland verandert en vooral jongeren vragen zich af waar die betuttelende onzin op zondag vandaan komt.
Van vrijwel alle politieke partijen behalve de VVD, luidt het ontluisterende antwoord.